تعاریف استاندارد رایج در صنعت آسانسور
تعاریف استاندارد رایج در آسانسور
با توجه به پیچیدگی‌های مکانیکی و فنی سیستم آسانسور ها، آشنایی با تعاریف رایج در آسانسور برای افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند یا به هر نحوی با آن سروکار دارند، ضروری است.
این مجموعه تعاریف و اصطلاحات رایج در آسانسور، اطلاعاتی جامع در مورد بخش‌های مختلف آسانسور ها من جمله سیستم‌های ایمنی، تجهیزات مکانیکی، الکترونیکی و کارکردهای اصلی آسانسور ارائه می‌دهند.
آسانسورها که یکی از پرکاربردترین تجهیزات حمل‌ونقل عمودی در ساختمان‌ها می باشند و نقش اساسی در جابجایی افراد و اشیاء بین طبقات دارند
انواع آسانسور ها :
شیشه ای یا پانوراما: آسانسوری که دارای دیواره‌های شیشه‌ای است و امکان مشاهده محیط بیرون را برای مسافران فراهم می‌کند.
خدماتی: برای حمل اشیاء طراحی شده و افراد اجازه استفاده از آن را ندارند. این نوع آسانسور معمولا در بیمارستان‌ها برای حمل دارو یا در رستوران‌ها برای حمل غذا استفاده می‌شود.
باری-مسافری: به طور ویژه برای حمل و نقل کالاها طراحی شده و معمولا همراه با جابه‌جایی افراد انجام می‌شود.
برای آشنایی با تعاریف رایج در آسانسور، توجه شما را به چندی از این اصطلاحات جلب می کنم؛
آستانه درب کابین: بخشی از درب آسانسور که کف کابین را به ورودی طبقه متصل می‌کند.
اتاق فلکه‌ها: محل قرارگیری فلکه‌های آسانسور و تجهیزات جانبی مانند گاورنر و وسایل برقی.
باتری اضطراری: سیستمی که در صورت قطع برق، آسانسور را به نزدیک‌ترین طبقه هدایت می‌کند.
بافر کابین: ضربه‌گیری که در انتهای چاه آسانسور قرار میگیرد تا از ضربه شدید در هنگام توقف ناگهانی جلوگیری کند.
بالانسینگ کابین: تنظیم وزن کابین و وزنه تعادل به گونه‌ای که حرکت آسانسور بدون انحراف و لرزش انجام شود.
بست کابلی: وسیله‌ای که برای محکم کردن و نگهداری کابل‌های الکتریکی به‌کار می‌رود.
پارکینگ: ویژگی سیستمی که پس از پاسخگویی به درخواست‌ها، آسانسور را به طبقه مشخصی (معمولا همکف) هدایت و متوقف می‌کند.
پدال اضطراری: ابزاری که در مواقع اضطراری به تکنسین‌ها اجازه می‌دهد آسانسور را به صورت دستی کنترل کنند.
صفحه نمایشگر: نمایشگری که اطلاعاتی مانند موقعیت کابین، جهت حرکت و طبقه فعلی را به مسافران نشان می‌دهد.
چاهک: بخش زیرین چاه آسانسور که در زیر پایین‌ترین ایستگاه کابین قرار دارد.
حداقل بار گسیختگی طناب فولادی: محاسبه‌ای که از حاصل ضرب مربع قطر نامی طناب فولادی و مقاومت کششی سیم‌ها و ضریبی متناسب با ساختار طناب به دست می‌آید.
شاسی یا پایه موتور: شاسی یا پایه موتور وسیله ای است که موتور روی آن قرار میگیرد و نقشی اساسی در ثابت نگه داشتن موتور و فلکه هرزگرد بر عهده دارد.
حرکت ناخواسته کابین: حرکت ناخواسته کابین با درب‌های باز در محدوده طبقات، به جز در مواقع بارگیری یا تخلیه.
توقف: فاصله عمودی بین درگاه ورودی کابین و طبقه هنگام توقف و باز شدن کامل درب‌ها.
همسطح‌سازی: فاصله عمودی بین درگاه ورودی کابین و طبقه هنگام بارگیری یا تخلیه.
درایو آسانسور: واحد کنترل سرعت و حرکت موتور آسانسور که به روانی حرکت کمک می‌کند.
ریل‌های راهنما: اجزای صلبی که برای هدایت کابین و وزنه تعادل به کار می‌روند.
ریل‌های ضدسایش: ریل‌هایی با مقاومت بالا که در برابر سایش ناشی از حرکت کابین و وزنه تعادل مقاوم هستند.
زنجیره ایمنی برقی: مجموعه‌ای از وسایل ایمنی برقی که به صورت سری به یکدیگر متصل شده‌اند.
تایمر درب: سیستمی که زمان باز و بسته شدن درب‌های آسانسور را، کنترل و تنظیم می نماید.
ترمز ایمنی (پاراشوت): مکانیزمی که در صورت افزایش بیش از حد سرعت مجاز یا شکست سیستم تعلیق، فعال می‌شود و کابین یا وزنه تعادل را بر روی ریل‌های راهنما متوقف می‌کند.
ترمز ایمنی تدریجی: نوعی ترمز ایمنی که با درگیر شدن تدریجی روی ریل‌ها، نیروی وارد به کابین و وزنه تعادل را کنترل می‌کند و از شتاب بیش از حد جلوگیری می‌نماید.
توقف اضطراری: دکمه‌ای که برای توقف فوری آسانسور در مواقع ضروری استفاده می‌شود.
جک هیدرولیکی: در آسانسورهای هیدرولیک، وسیله‌ای که با فشار روغن کابین را به سمت بالا هدایت می‌کند.
زمان عکس‌العمل سیستم شامل دو بخش می باشد:
1) زمان بین وقوع خطا و شروع عکس‌العمل سیستم.
2) زمانی که آسانسور برای رسیدن به حالت ایمن، پس از عکس‌العمل، نیاز دارد.
سرعت نامی: سرعت کابین آسانسور بر حسب متر بر ثانیه که تجهیزات بر اساس آن طراحی شده‌اند.
حرکت رانش: سیستمی که وظیفه کنترل و نظارت بر عملکرد سیستم محرکه آسانسور را بر عهده دارد.
محرکه آسانسور: دستگاهی که با استفاده از موتور، آسانسور را به حرکت در می‌آورد یا متوقف می‌کند.
نجات اضطراری: سیستمی که در صورت قطع برق یا نقص فنی، به مسافران امکان خروج ایمن از کابین آسانسور را می‌دهد.
کنترل بار: سیستمی که وزن بار در کابین آسانسور را اندازه‌گیری کرده و در صورت تجاوز از حد مجاز، از حرکت آسانسور جلوگیری می‌کند.
ضد بازگشت: سیستمی که از بازگشت یا عقب‌گرد ناخواسته کابین هنگام توقف جلوگیری می‌کند.
تهویه کابین: سیستمی که برای جریان هوای تازه و جلوگیری از گرم شدن بیش از حد کابین نصب می‌شود.
سینی زیر درب آسانسور: صفحه‌ای قائم با لبه شیبدار که زیر آستانه درب طبقه یا ورودی کابین آسانسور نصب می‌شود.
شیشه چند لایه: شیشه‌ای که از دو یا چند لایه با استفاده از لایه نازک پلاستیکی به هم متصل شده‌اند.
شیر هیدرولیک: در آسانسورهای هیدرولیکی، این وسیله کنترل جریان روغن برای حرکت کابین را بر عهده دارد.
ضربه‌گیر آسانسور: وسیله‌ای برای کاهش شدت ضربه در انتهای مسیر، که شامل سیستم‌های متوقف‌کننده با فنر، سیالات و وسایل مشابه است.
ضربه‌گیر هیدرولیک: سیستمی که در انتهای مسیر حرکت آسانسور قرار میگیرد تا شدت ضربه را کاهش دهد.
طناب ایمنی: طناب فولادی کمکی که به کابین یا وزنه تعادل متصل می‌شود و در صورت افزایش سرعت یا قطع سیستم آویز، ترمز ایمنی را فعال می‌کند.
فضای بالاسری: قسمتی از چاه آسانسور بین کف بالاترین طبقه و سقف چاه.
فضای فلکه: فضایی در داخل یا خارج از چاه آسانسور که فلکه‌ها در آن قرار می‌گیرند.
شستي احضار كابين: درخواست مسافر برای رفتن آسانسور به یک طبقه خاص از طریق دکمه‌های احضار.
قفل درب طبقه: مکانیزمی که از باز شدن درب طبقه در هنگام عدم حضور کابین جلوگیری می‌کند.
کابل متحرک: کابل انعطاف‌پذیری که بین کابین آسانسور و یک نقطه ثابت قرار میگیرد.
کابین: بخشی از آسانسور که برای جابه‌جایی مسافران یا بارها استفاده می‌شود.
کفشک کابین: وسیله‌ای که روی ریل‌های راهنما نصب می‌شود تا از لرزش و انحراف کابین جلوگیری کند.
گاورنر(سنسور): وسیله‌ای که در صورت رسیدن آسانسور به سرعت بیش از حد مجاز، آن را متوقف کرده، و در صورت لزوم ترمز ایمنی را فعال می‌کند.
کنترل مقصد: سیستمی که در آن مسافران مقصد خود را قبل از سوار شدن مشخص می‌کنند و آسانسور کابین مناسب را برای آن‌ها اختصاص می‌دهد.
منطقه بازشو قفل آسانسور: منطقه‌ای در بالا و پایین سطح توقف که در آن، کف کابین امکان باز کردن قفل درب طبقه را دارد.
موتور سنکرون: موتوری که برای کنترل دقیق حرکت کابین استفاده می‌شود و سرعت آن با فرکانس برق ورودی همگام است.
میکروسوئیچ: حسگری کوچک در سیستم‌های کنترل مکانیکی برای اطلاع از وضعیت باز یا بسته بودن درب‌ها، به کار می‌رود.
نوار نقاله درب: مکانیزمی که به حرکت نرم و آرام درب‌های آسانسور کمک می‌کند.
وزنه تعادل: وزنه‌هایی که برای متعادل کردن وزن کابین و بخشی از ظرفیت آسانسور استفاده می‌شوند تا انرژی کمتری مصرف شود.
یوک: یوک یا همان اسکلت فلزی سنگینی است که وظیفه حمل کابین آسانسور را بر عهده دارد. این بخش شامل کف کابین، ترمزهای ایمنی، کفشک‌ها و سیم بکسل‌ها بوده و می‌تواند با دیواره‌های کابین یکپارچه باشد.
با توجه به آشنایی کامل با تعاریف رایج در آسانسور در این مقاله، در صورتی که سوال یا توضیح دیگری داشتید، با کارشناسان مجرب ما در ارتباط باشید .